Enige ervaringen van de Federatieleden; deelnemers van de opleiding.
Er was een groep waarbij ik een spierontspanningsoefening deed (na lang te hebben gesproken) waarin de stilte oorverdovend was. Toen de oefening was afgelopen ben ik stil gebleven en was er Niets…Stilte . dat was een heel bijzondere ervaring. Een jongen gaf na afloop aan dat hij zich vreselijk ongemakkelijk had gevoeld in de stilte. Hij had wel het lef gehad om het te ervaren. ‘Dat was echt eerlijk’. Hoe houdt je het uit als er niets meer is om je aan vast te houden, als je geen bevestiging vraagt bij je buurman, maar helemaal op jezelf bent en dat dat het is. Ik heb gemerkt dat ze hier vrijwel allemaal heel nieuwsgierig naar zijn, ondanks het ongemakkelijke, de onwennigheid. ze willen er toch allemaal meer over weten.
Enkele oefeningen heb ik met mijn dochter en man samen gedaan. De reacties waren volledig tegengesteld. De een ervaart van alles en nog wat, de ander voelde alleen het lijf zeer doen en protesteren. soms omgekeerd van persoon.
De objecten ervaren terwijl je rustig aan rondkijkt was er zo een:
Mijn man voelde dat als weldadig, leid je af van de stroom van denken.
Mijn dochter ervaarde juist dat alles als een prikkel diende (ADD).
Een poosje later zat zij in mijn behandelkamer opnieuw de oefening te doen. Nu zonder ons als prikkel, vanuit zichzelf. Daar was wel die stilte om haar hen en het kijken naar de objecten werd een rustig en ontspannen worden, diep van binnen.
Het mooiste inzicht na de twee lessen:
Ik deed in een stresssituatie altijd al in gedachten een stapje achteruit, om er afstand van te nemen en vanuit rust de situatie te bekijken. Nu heb ik een nieuwe manier gevonden om in mijn eigen rust en middelpunt te blijven, wat nog veel beter en sneller voor mij werkt: Mijn duim en wijsvinger bij elkaar brengen en heel bewust de herinnering oproepen van een moment van intense blijdschap. Ik ben gelijk totaal ontspannen.
Een bijzondere eenheidservaring:
Deze week had ik een afspraak met een jongen die ik een beetje kende en graag mag. Hij vertelde me dat hij als jong kind door 3 volwassenen stelselmatig seksueel is misbruikt. Hij weet het allemaal nog maar heeft er geen gevoel bij en hij had het nog nooit aan iemand verteld, ik was de eerste. Hij had als kind besloten: dit vertel ik nooit aan iemand. Ik heb op die avond en nacht zó diep gehuild (ook uit dankbaarheid dát hij eindelijk het stilzwijgen verbrak) en voelde dat ik echt een was met hem (en dat eenzame kind in hem), ik kon geen scheiding ontwaren.
Het was een hele mooie ervaring terwijl het natuurlijk ook diep verdrietig en pijnlijk was. Maar het stroomde helemaal door me heen.
Een groot spiritueel gedachtegoed krijgt vorm in deze cursus. Door de oefeningen ervaar je dit. Ik voelde dit altijd al diep van binnen en de oefeningen geven het door in een praktische vorm, het is een directe erkenning en ervaring.
Ik werk zelf veel met jongeren en zie de hele cursus als perfect en compleet, opgebouwd en uitgewerkt voor jongeren. kan niet beter!
Ik zit op een yogaopleiding en meditatie. Ik voel me een beetje verward. Ik zie op de yogaopleiding en meditatie mensen jaren op hun matje zitten. Uren en uren mediterend. Ik ervaar het zelf vaak als saai. In deze cursus ervaar ik dat je heel snel door de oefeningen bij dat kan komen waar het eigenlijk om gaat, direct, ik kom door de oefeningen direct in de stilte.
Ik merk dat ik zelf regelmatig naar de golfademhaling grijp als ik moe ben of onrustig. Ik vind het een hele fijne en laagdrempelige manier om tot rust te komen, vooral na het een paar keer gedaan te hebben. Wordt eigenlijk een soort tweede natuur. En die 2 seconden rust kunnen echt heerlijk zijn, gewoon zijn in het ‘zijn’.
Wat ik vooral mooi vind is dat de naam en vorm eenvoudig lijken en de werking zeer diepgaand is.
Vooral de oefeningen ontspannen in het denken en visualisaties helpen mij zeer. Niet aan de haal gaan met mijn gedachten over wat de ander van mij denkt, dat heeft op de een of andere manier op mij de grootste impact.
Wat ik steeds meer ervaar als ik met alles wat is aanwezig ben, niet aan de haal ga met gedachten over hoe ik, hoe de ander en hoe het zou moeten zijn; als ik aanwezig kan zijn bij de pijn van mijzelf en de pijn van de ander, het heel licht wordt en het contact intiem.
Ik heb de oefeningen gedaan met iemand die ik begeleid op mijn werk. Hij vroeg er zelf om.
Ik dacht steeds, kan ik dit wel maken, ik krijg hier wel geld voor. En, praat ik niet te hard. Doe ik het niet te vlug. Maar ik deed wel gewoon de oefeningen mee. Na afloop zei hij: ‘Ik ben helemaal leeg.’
Verslag van Marco die een workshop gaf op een basisschool voor de BSO:
10 kinderen, die elkaar net nog in de haren vlogen zitten vol verwachting in een kring en richten hun aandacht op mij. De aantekeningen heb ik niet nodig, Ik stel me voor en steek van wal. Ik vertel dat ik eerst iets wil vertellen over spanning en ontspanning, samen oefeningetjes wil doen en ik het waardeer als ze meedoen en vragen willen beantwoorden. De bengeltjes verliezen hun “b” en zijn in één klap engeltjes. Ze geven perfect aan wat spanning is, ontspanning, hoe het voelt en wat ze daaraan doen. Er is eenheid in de voorkeur voor ontspanning als ze mijn voorbeeld volgen en allen de arm in de lucht brengen. Er is herkenning dat de ander niet verschilt van zichzelf. Het non duale is benoemd en ervaren.
We doen de snaar, de vuist, de golfadem. In de feedback gaat het over stil zijn en dat ze muurtjes maken in hun hoofd. Laat ik daar nou net oefeningetjes voor hebben. Een handmudra (goed te gebruiken bij een toets), de wolken en tv beeldjes. Het gaat erin als koek. De directeur heeft gevraagd of hij foto’s mag nemen en knipt een aantal keer de kinderen in actie. Een jongen die extreem flexibel is wil laten zien dat een lotuszit “een eitje is” en gaat door met de kraai en andere kunststukjes. Als ik hem weer bij de les heb doen we gezamenlijk een Egyptische zonnegroet. We sluiten af met de handen voor de borst en bedanken elkaar.
Ik word aan alle kanten bedankt, krijg vragen en zwaaiend gaan de kinderen geheel ontspannen – begeleidt door de zoemer – terug in de school. De directeur is heel tevreden en we spreken af dat we gaan kijken hoe dit breed onder aandacht van kinderen en ouders te krijgen en of er wellicht andere “potjes” zijn om meer van dit soort activiteiten te doen. Want dit maakte toch echt wel indruk. Bij allen. Met een glimlach loop ik door het schoolgebouw terug.
Ervaringen opleidingsgroep najaar 2012